Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Όπου ψάχνω για (δεύτερο) σπίτι στα νότια

Όταν μένεις στο κέντρο, βγαίνεις στο κέντρο. Προσωπικά δε, δηλώνω άκρως ερωτευμένη με το κέντρο της Αθήνας και σπάνια ξεβολεύομαι για να βγω απο τη νοητή σφαίρα στην οποία κυκλοφορώ καθημερινά.

Γι' αυτό και όταν ο Θ. μου πρότεινε να δοκιμάσουμε το brunch του Rumors στη Βουλιαγμένη, έσφιξα λίγο τα χείλη, ως ένδειξη προβληματισμού. Αλλά, όταν το brunch σου επιμελείται ο Σταμάτης Μαρμαρινός, δεν επιτρέπεται να προβληματιστείς πολύ. Απλά πας.


Ο κατάλογος του Rumors δεν είναι ούτε μικρός ούτε μεγάλος, δεν είναι ούτε βαρετά απλός, ούτε επίτηδες δήθεν, και το πιο κυριότερο, δεν σε μπερδεύει.
Ιδιαίτερα υλικά, σοφά συνδυασμένα, και έξυπνες εκτελέσεις πιάτων.

Το αποτέλεσμα ήταν ένα υπέροχο μεσημέρι με θέα τη θάλασσα και τρεις γρήγορες φωτογραφίες, (ευτυχώς ο χώρος δεν χρειάζεται συστάσεις) γιατί τα πηρούνια κινήθηκαν πιο έξυπνα απο την φωτογραφική μου.

Πρέπει να ομολογήσω οτι όταν ο Θ. πρότεινε να δοκιμάσουμε το croque, δυσανασχέτισα.

Το παραδοσιακό γαλλικό croque monsieur είναι ένα σνακ- γρήγορο μεν, βαρυ δε, το οποίο και αποφεύγω γιατί πάντα καταλήγω να μην το τρώω ολόκληρο, και νιώθω ότι μόλις έφαγα ένα ολόκληρο μεσημεριανό γεύμα.

Πρέπει επίσης να ομολογήσω ότι το croque που έφαγα στο Rumors ήταν το πιο υπέροχο croque που έχω δοκιμάσει.

Με προσούτο, μοτσαρέλα και πέστο βασιλικού, και ακόμα και με την προσθήκη αυγού, μου άφησε μια ελαφριά και μοναδική γεύση. Ναι, μετά το πέστο που μπήκε στο croque μου τίποτα πια δεν είναι το ίδιο.



Το πεινιρλί, με κατσικίσιο τυρί, μανιτάρια και πορτσέτα, ίσως λίγο μεγάλο για ένα άτομο, ήρθε καλοψημένο και πεντανόστιμο, και έφυγε χωρίς να αφήσουμε ίχνος.



Και αφού είναι η μέρα των εξομολογήσεων, να προσθέσω ότι δεν κατάφερα να κάνω χώρο για τα pancakes με κρέμα λεμόνι φράουλα και nutella που είχα βάλει στο μάτι. Ντροπιαστικό μεν, τιμητικό δε.

Τελικά, υπάρχει και (νόστιμη) ζωή έξω απο το κέντρο.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Όπου το πρωινό γίνεται γαλλική υπόθεση

 Μια ελαφριά συννεφιά. Το ακορντεόν να παίζει γαλλικούς σκοπούς, και ο χώρος να μοσχοβολάει φρεσκοψημμένες σφολιάτες, σοκολάτα, αλλαντικά, κρέμα. 
Αυτή τη φορά το πρωινό δεν ήταν απλή υπόθεση. Είχε γαλλική ταυτότητα, προιόντα Delifrance και την υπογραφή της αγαπημένης chef Ντίνα Νικολάου.


Το Some Like it Breakfast ήταν επίσημος συντελεστής σε αυτό το υπέροχο πρωινό, στην επιμέλεια του art de la table, στο εστιατόριο Clap the Restaurant στα πλάισια του γαλλικού φεστιβάλ γαστρονομίας, όπου απολαύσαμε γεύσεις Παριζίανικες, με θέα την Ακρόπολη.


Προσωπικά, τρελάθηκα με τις αυγοφέτες με κρέμα βανίλιας και κυδώνια και τα ψωμάκια με chevre και προσούτο. Γέμισα το πιάτο μου με τα πιο αφράτα κρουασάν βουτύρου που έχω δοκιμάσει εδώ και καιρό, μπριοσάκια, επέτρεψα στον εαυτό μου να αμαρτήσει με ένα θεικό croque madame, και ένιωσα να επιστρέφω για λίγο στην αγαπημένη πόλη του φωτός...


 
 

    

 
 







Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Όπου ένας γάιδαρος μπαίνει στην κουζίνα

 Κάθε που ανηφορίζω το Κολωνάκι, έχω το ίδιο πρόβλημα. Δεν ξέρω που να καθίσω! Κοιτάζω αριστερά δεξιά τα χαριτωμένα μαγαζιά που ξεπετάγονται κάθε τόσο, και μέχρι να πάρω μια απόφαση έχω φτάσει στο Σύνταγμα.

Αυτή την Κυριακή, για καλή μου τύχη, έμεινα στην δεξιά πλευρά της Σκουφά και μπήκα σχεδόν με κλειστά μάτια στον ζεστό και γιορτινό Γάιδαρο.

Σχεδόν με κλειστά , γιατί, εντάξει, δεν μπορείς να παραβλέψεις τον μαυροπίνακα που φωνάζει "brunch"!



Ο Γάιδαρος, είναι μικρός και φιλόξενος. Και αν έχεις όρεξη για πρωινό μετά διαβάσματος, ή είστε μεγάλη παρεά, το μοναστηριακό στο πατάρι είναι ιδανικο. Εκεί βολεύτηκα κι εγώ λοιπόν, και έχω να αναφέρω τα εξής:  
Τα Χριστούγεννα δεν έρχονται αν δεν φας το πρώτο μελομακάρονο.
Και τι τύχη το πρώτο αυτό μελομακάρονο να έρχεται με τον καφέ σου και να είναι και νόστιμο! Και χειροποίητο!


Επίσης αναφέρω ότι το μελομακάρονο ακολούθησε εξαιρετικός καγιανάς απλωμένος σε μαύρο ψωμί, και χειροποίητη πίτσα με λάδι τρούφας και φιλετάκια κοτόπουλου.
Ομολογώ πως είμαι επιφυλακτική συνήθως με την κοσμική γειτονιά, αλλα με τόσο χαμογελαστή εξυπηρέτηση και το πλεονέκτημα του χειροποίητου σε όλα, σίγουρα θα επιστρέψω.

Καθόλου άσχημα για μια αναποφάσιστη ανηφορική Κυριακή.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Όπου το sandwich γίνεται gourmet

Κάτι νόστιμο έγινε χθες στο νέο εστιατόριο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη. Κάτι πολύ νόστιμο!
Το εστιατόριο Clap the restaurant, φρέσκο και εντυπωσιακό, φιλοξένησε τον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμo sandwich της Delifrance, με διαγωνιζόμενους φοιτητές σχολών μαγειρικής, και ο νικητής θα διαγωνιστεί στον παγκόσμιο διαγωνισμό που θα γίνει στο Παρίσι.

Είχα την τύχη να είμαι καλεσμένη στην βραδιά αυτή και να "καταγράψω" στιγμές αλλά και ιδέες για ιδιαίτερα πρωινά!

Όλα τα sandwich έγιναν σε ψωμιά της εταιρίας Delifrance, με θέμα συνταγές εμπνευσμένες απο την Ελλάδα.

Νικήτρια αναδείχθηκε η Καρολίνα Πλιάτσικα με το εντυπωσιακό sandwich αποδομημένης φασολάδας με καπνιστή πέστροφα.


Και το προσωπικό μου αγαπημένο: Φοκάτσια με καγιανά και σύγκλινο.


Ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά με φρέσκες ιδέες και υπέροχες γεύσεις. Τόσο που δεν ήθελα να βγω απο την κουζίνα! Απολαύστε!










Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Όπου το πρωινό έχει και ζάχαρη και αλάτι

Το καλό με τον όρο "πρωινό" είναι ότι δεν έχει ώρες. Γι' αυτό και κάτι Κυριακές που έχεις ξενυχτήσει, το πρωινό μπορεί ίσα ίσα να προλαβαίνει τον ήλιο, αλλά και πάλι πρωινό είναι!
Μια τέτοια Κυριακή βρέθηκα στο πανέμορφο "Ζάχαρη κ Αλάτι" για ένα πρωινό λίγο πριν τη δύση του ηλίου.

Στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου με περίμενε ένα αναπάντεχο πρωινό όλο εκπλήξεις, που με καλή παρέα και πεντανόστιμα κεράσματα κράτησε μέχρι αργά το απόγευμα

Για αρχή, καφές, κουλουράκια και συμπάθεια. 

Και ύστερα το πράγμα σοβάρεψε.
Πατατόσουπα για το καλωσόρισμα, χωρίς λόγια.

 Ζεστά ψωμάκια με βουτυράκι. Ειδικά το πολύσπορο ήταν μαγικό!


Και στη συνέχεια, ένα απλό καθημερινό πρωινό.

Αλμυρό cheesecake με προσούτο, chutney ντομάτας και ανθότυρο.
Σχεδον με το ζόρι το μοίρασα στα δύο. Και σύντομα το μετάνιωσα.


Χειροποίητη πίτα με μαύρη τρούφα, παρμεζάνα και ματζουράνα.
Ίσως λίγο παραπάνω αλμυρή και τραγανή για τα γούστα μου, αλλά δεν μπορούσα να αντισταθώ στην τρούφα.

Ένα γλυκύτατο bistrot με τα όλα του, το Ζάχαρη κ Αλάτι με τους ιδιαίτερους χώρους του και μια αύρα Παρισιού με ενθουσίασε και υποσχέθηκα να γυρίσω για να δοκιμάσω και εκείνη την αλμυρή βάφλα με αυγό και πανσέτα που μου έκλεισε το μάτι!

(Μεταξύ μας, στο τέλος του πρωινού αυτού μας κέρασαν και λίγη μαστίχα. Λίγο αλκοολ δεν αναιρεί το πρωινό, σωστά;)


Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

Όπου η κυρία θέλει το αυγό της



Τα Εξάρχεια είναι ιδιαίτερη γειτονιά. Κυλάει σε ρυθμούς δικούς τους, τα μεσάνυχτα μπορείς να αγοράσεις λαχανικά και το πρωί να κάνεις ναργιλέ. Και πρωινό; Τι ώρα τρως πρωινό στα Εξάρχεια; Συνήθως για κανονικό πρωινό θα πρέπει να περιμένεις λιγάκι αν ξυπνάς νωρίς. Ή διαφορετικά, να πας στο 67

Το 67 είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα απο τα ομορφότερα και πιο τίμια μαγαζιά των Εξαρχείων. Προσεγμένος χώρος (λατρεύω το vintage πάτωμα), καλά ποτά, και  υπέροχες επιλογές σε πιάτα για να συνοδεύσεις το ποτό σου.. 

Να μην ξεχάσω φυσικά τις γλυκύτατες ιδιοκτήτριες Αλεξάνδρα και Ολένα που τις βρίσκεις να δουλεύουν καθημερινά στο μαγαζί και κρατάνε το χώρο τόσο ζωντανό. Πολλοί το αγάπησαν απο νωρίς και το έκαναν στέκι, και ήταν θέμα χρόνου το 67 να αποκτήσει και το δικό του πρωινό. Δεν γινόταν λοιπόν να μην το δοκιμάσουμε με την Ε., άρτι αφιχθείσα στη γειτονιά! Απο τις 09.00 μπορείς να ξεκινήσεις τη μέρα σου με ολοκληρωμένα πρωινά με αυγά, μαρμελάδες και άλλα,  όμως νομίζω ότι τίποτα δεν νικάει το ομώνυμο τοστ, το Croque 67, μια πεντανόστιμη παραλλαγή του γνωστού και αγαπημένου croque madame. 


Η Ε. διάλεξε κάτι ποιό ελαφρύ, ένα γιαούρτι με φρούτα, και τσάι, το οποίο ήρθε σε μια υπέροχη τσαγέρα, και με μια κλεψύδρα για να κρατάς το χρόνο. Αυτές οι λεπτομέρειες πώς σε κερδίζουν!
Το σπιτικό κέικ σοκολάτας που μας κέρασαν στο τέλος απλά έκανε την επιστροφή για πρωινό στο 67 απαραίτητη!






Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Όπου ο Καραγκιόζης γίνεται ζαχαροπλάστης

Εντάξει, όλοι ξυπνάμε λίγο πιο αργά κάποιες φορές. Πίνουμε έναν καφέ στα γρήγορα και τρέχουμε να προλάβουμε τη μέρα. Και κάπως έτσι ξεχνάμε να φάμε πρωινό. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για πρωινό τελικά, πόσο μάλλον όταν λίγο πριν το μεσημέρι το άδειο σου στομάχι χρειάζεται επειγόντως κάτι γλυκό.

Ακριβώς αυτή η στιγμή ήταν που με έπιασε να κατηφορίζω τον πεζόδρομο της Κωλέττη και να μπαίνω με φόρα στον Καραγκιόζη.




Απο το πρώτο κιόλας λεπτό μπαίνεις στο θέμα. Το Παραδοσικό Καφενείο, όπως χαρακτηρίζεται, είναι μικρό και δίνει εύκολα τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην βιτρίνα του μαγαζιού. Ταψιά στην παράταξη, γεμάτα ολόφρεσκα γλυκά σε προκαλούν να διαλέξεις αν μπορείς.

Αφού χάζεψα κάμποση ώρα τη βιτρίνα, δεν αντιστάθηκα και διάλεξα να δοκιμάσω δύο για να συνοδεύσουν τον ελληνικό μου και να αποτελέσουν το καθυστερημένο μου πρωινό.



Και ιδού τα αποτελέσματα!
 
Cheesecake και δροσερό γλυκό με ελαφριά κρέμα λεμονιού και μπισκότο.





Με συντροφιά πεντανόστιμα χειροποίητα γλυκά στην ζεστή ατμόσφαιρα του Καραγκιόζη, δε θα μπορούσα να φανταστώ πιο ιδανικό μέρος για να απολάυσω το αργοπορημένο - και βροχερό πρωινό μου!